1. |
Αετός
03:22
|
|||
|
Ένας αετός περήφανος, ένας αετός λεβέντης
από την περηφάνεια του κι από τη λεβεντιά του,
δεν πάει τα κατώμερα να καλοξεχειμάσει,
μον’μένει απάνω στα βουνά, ψηλά στα κορφοβούνια.
Κι έριξε χιόνια στα βουνά και κρούσταλλα στους κάμπους,
Κι εμάργωσαν τα νύχια του και πέσαν τα φτερά του.
Αγνάντιο βγήκε κι έκατσε, σ' ένα ψηλό λιθάρι,
και με τον ήλιο μάλωνε και με τον ήλιο λέει.
"Ήλιε, για δε βαρείς κ' εδώ στούτη την αποσκιούρα,
να λιώσουνε τα κρούσταλλα, να λιώσουνε τα χιόνια,
να γίνει μια άνοιξη καλή, να γίνει καλοκαίρι,
να ζεσταθούν τα νύχια μου, να γειάνουν τα φτερά μου,
να ρθούνε τ' άλλα τα πουλιά και τ' άλλα μου τ' αδέρφια".
|
||||
2. |
Το ξουράφι
03:29
|
|||
|
Η χθεσινή μαζί σου τσακωμάρα
μ’ έκανε τη ζωή να βαρεθώ
και μ’ ήρθε και στο νού να σκοτωθώ
χωρίς ν’ ακούσω στην καρδιά τρομάρα.
Και είπα: Και στον τάφο δεν είναι λαχτάρα
και πήρα το ξουράφι να σφαώ
και τό ‘χα ναν το χώσω στο λαιμό
για να τελειώσει κάθε φαγωμάρα.
Μα δεν ηξέρω πως και τί και ποιό
κι αντίς να κάμω τέτοια ανδραγαθία
εβάρτηκα με μιάς να ξουριστώ
και κόπασε και τούτη η τρικυμία.
Κι αντίς να μ’ αγροικήσεις σκοτωμένο
θα ‘ρτώ να με φιλήσεις ξουρισμένο!
|
||||
3. |
Ο τρελός λαγός
02:55
|
|||
|
Γύριζε στους δρόμους ο τρελός λαγός
γύριζε στους δρόμους
ξέφευγε απ’ τα σύρματα ο τρελός λαγός
έπεφτε στις λάσπες
Φέγγαν τα χαράματα ο τρελός λαγός
άνοιγε η νύχτα
στάζαν αίμα οι καρδιές ο τρελός λαγός
έφεγγε ο κόσμος
Βούρκωναν τα μάτια του ο τρελός λαγός
πρήσκονταν η γλώσσα
βόγκαε μαύρο έντομο ο τρελός λαγός
θάνατος στο στόμα
|
||||
4. |
Εκτέλεση
04:01
|
|||
|
Εις θάνατον ο πρόεδρος και δις ο εισαγγελέας
η απόφασις επάρθηκε ένεκα που χρωστάει
και όλο το χρέος στα παιδιά του ένοχου να πάει
κι αυτός με ηλεκτρόδια σε ξύλινη καρέκλα.
Δημοτική επιχείρισις, ωράριο δέκα - μία,
τρείς εκτελέσεις τη φορά και άνευ χαρτοσήμου
όμως και τα ηλεκτρικά του ανωτέρω δήμου
δύο χρονάκια απλήρωτα και ρεύμα δεν περνάει.
Επενδυτής ανάδοχος, βαλτός να δώσει λύση,
στο κράτος δεν βασίζεσαι γιά τέτοιες υποθέσεις
μα και στα ιδιωτικά αργούν οι αναθέσεις
κι η εκτέλεση αναβάλλεται σε βάθος εξαμήνου.
Θανάτου χρέος ιερό γι' αυτό το ιερατείο
που δε χρωστά μα του χρωστάν πρέπει να καθαρίσει
και σε σταυρό τον ένοχο περήφανα να στήσει
καθώς ζητά η παράδοση και ο κοσμάκης θέλει
Νά κι ο Μεγαλοδύναμος σε εντούρο καβαλάρης,
ο από μηχανής Θεός που άδικο δεν αφήνει,
την ώρα που ο κατάδικος χολή και όξος πίνει,
αυτό που λέμε déjà vu στη σκέψη του γυρνάει.
|
||||
5. |
Σκιάχτρο
02:52
|
|||
|
Ένα σκιάχτρο μες στ' αμπέλι
μ' ένα ψάθινο καπέλο κι ένα βρόμικο κουρέλι.
Ένα σκιάχτρο που γεράζει,
που όσο και αν τα αγαπάει ακόμα τα παιδιά τρομάζει.
Ένα σκιάχτρο που σαπίζει
μες στον ήλιο, μες στο χιόνι μα που πάντοτε ελπίζει
πως θα 'ρθεί η μέρα εκείνη
που το μέσα θά βγει έξω ωστε αυτός που θα το κρίνει
να μη βλέπει μες στ' αμπέλι
ένα σκιάχτρο με καπέλο κι ένα βρόμικο κουρέλι.
|
||||
6. |
Ποπκορν
03:45
|
|||
|
Σε ανεμιστήρα θα ρίξω τη φρίκη.
Αίμα θα βράσω να πιώ μες στο μπρίκι.
Με τ' άντερά μου κρεμάλες θα πλέξω
και την ψυχή μου με κώνειο θα βρέξω.
Την κολασμένη κραυγή μου να βγάλω
πρωτού ανθρωπάκι μικρό ξεπροβάλλω
και πριν χορέψω το ρυθμό του αρκουδιάρη
θα γίνω ο θύτης, το θύμα, το φτυάρι.
Μες στην πλατεία σε οθόνη μεγάλη
μία ασπρόμαυρη μηχανή θα προβάλλει
όλα εκείνα που δεν έχω γίνει
μα που για εκείνα ο κόσμος με κρίνει.
Και θεατής με τους άλλους και γώ
με το ποπ κορν μου πρωτού να πνιγώ
θα σηκωθώ την αυλαία να ρίξω
κι όπου προλάβω τα δόντια θα μπήξω.
|
||||
7. |
Βίκινγκ
04:27
|
|||
|
Μας έφερε ο Βίκινγκ που ήρθε με καϊκι πέρα απ το Βορρά
Μια πέτρα από ατλάζι που μυθική φαντάζει στα μάτια τα τυφλά.
Μας εφερε ο Βίκινγκ πού 'ρθε με δεκανίκι και με παλιές πληγές
Ένα μαστούρη μάγο, φτιαγμένο από πάγο να κάνει προσευχές.
Μας έφερε ο Βίκιγκ που δεν πληρώνει νοίκι και μένει μοναχός
Ένα βαθύ πηγάδι που οδηγεί στον Άδη αν είσαι τυχερός.
|
||||
8. |
Ξάφνιασμα
04:02
|
|||
|
Δυο πάνες φουσκομάγουλοι, στου κήπου σου τις στέρνες,
τα χάλκινα -με τρείς ωπές- σουράβλια είχαν στα χείλη,
όταν εσύ τις φωτεινές του χάμου έκρουσες φτέρνες
-ζυγά πιτσούνια πού 'παιζαν τό 'να το άλλο εφίλει.
Του φραμπάλά σου φτερωτή τότε η -σαΐτα- ρίγα
(των χρυσοκεντημάτων της -αράδα- παπαγάλων)
στις γάμπες σου ανελίχτηκε -γοργό ερπετό- που ερίγα
στο αλληλοκυνήγημα των άσπρων σου αστραγάλων.
Κι έφυγες. Ωωω. Σαν αστραπών -στο σέρπιο μονοπάτι-
τύφλες φωτός (και σκίρτημα δορκάδος έρμου δάσου)
έμειναν τ' άψε-σβήσε σου: το πήδημα, το πάτι
και τ' αλαφρό, σαν άξαφνου πουλιού, ξεφτούρισμά σου…
|
||||
9. |
Βρυκόλακας
05:40
|
|||
|
-Γιατί Θανάση μου ήρθες εδώ
βουβός σα λείψανο στα μάτια ομπρός
Γιατί Θανάση μου βγαίνεις το βράδυ
ύπνος για ‘σένανε δεν είν' στον Άδη;
Στάσου μακρύτερα γιατί με σκιάζεις
Θανάση τί έκανα και με τρομάζεις.
Πώς είσαι πράσινος; Μυρίζεις χώμα,
πες μου, δεν έλιωσες Θανάση ακόμα;
Λίγο συμμάζωξε το σάβανό σου
σκουλήκια βόσκουνε στο πρόσωπό σου.
Θεοκατάρατε, γιά ιδές, πετάνε
κι έρχονται πάνω μου για να με φάνε.
-Θανάση σ' άκουσα, τραβήξου τώρα
μέσα στο μνήμα σου να πας ειν' ώρα.
-Μέσα στο μνήμα μου για συντροφιά
θέλω απ' το στόμα σου τρία φιλιά.
-Όταν σου ρίξανε λάδι και χώμα
ήρθα, σε φίλησα κρυφά στο στόμα
-Τώρα περάσανε χρόνοι πολλοί,
μου πήρε η κόλαση κειό το φιλί.
-Φεύγα και σκιάζομαι τ' άγριά σου μάτια,
το σάπιο κρέας σου πέφτει κομμάτια.
Τραβήξου, κρύψε τα κείνα τα χέρια
απ' την αχάμνια τους λες κι ειν' μαχαίρια.
Ρίχνεται πάνω της και τηνε πιάνει
μέσα στα χείλια της το στόμα βάνει.
Τα έρμα στήθια της, τα ρούχα αρχίζει
που τα σκεπάζανε να τα ξεσκίζει.
Την εξεγύμνωσε, το χέρι απλώνει
μέσα στον κόρφο της άγρια το χώνει.
Μένει σα μάρμαρο, κρύος σα φίδι
τρέμει απ' τον φόβο του στο κατακλείδι.
Σά λύκος ρυάζεται, τρέμει σα φύλλο
στα χέρια έπιασε τίμιο ξύλο.
Τη μαύρη γλίτωσε το φυλαχτό της,
καπνός εσβήστηκεν απ' το πλευρό της.
Τότε ακούστηκε κι η κουκουβάγια
έξω που φώναζε: Θανάση Βάγια.
|
||||
10. |
Ομίχλη
03:27
|
|||
|
Γεννιούμαι απ τον πόνο κι απλώνω κι απλώνω
Κι απλώνομαι πέρα κι απλώνομαι γύρω.
Κι απλώνομαι πέρα κι απλώνομαι γύρω
σ'οχτιές και σε βύθη συντρίμμια να σπείρω.
Κι απλώνομαι πέρα κι απλώνομαι γύρου
και μ'είπαν η άχνα πως είμαι του ονείρου.
Γεννιούμαι απ τον πόνο κι απλώνω κι απλώνω
κι απλώνομαι πέρα και στάζω τον πόνο
Γεννιούμαι απ τον πόνο κι απλώνω κι απλώνω
κι απλώνομαι γύρου σαν άχνα του ονείρου.
Σά νύφη με χαίρονται οχτιές και γιαλοί
ρωτάτε τα ρόδα και τ'άρμενα αλί!
Κι απλώνομαι πέρα κι απλώνομαι γύρου
και μ'είπαν η άχνα πως είμαι του ονείρου.
Γεννιούμαι απ τον πόνο κι απλώνω κι απλώνω
κι απλώνομαι πέρα και στάζω τον πόνο
Κι απλώνω κι απλώνω κι απλώνομαι γύρου
η άχνα ποιός είπε πως είμαι του ονείρου;
Σά νύφη με χαίρονται οχτιές και γιαλοί
ρωτάτε τα ρόδα και τ'άρμενα αλί!
Κι απλώνομαι πέρα κι απλώνω κι απλώνω
στους κλώνους κρεμιούμαι, στους θόλους ριζώνω.
Ποιός λέει ένας ήλιος πως τάχα με σβήει
ρωτάτε τα ρόδα κι ωιμέ την ψυχή.
|
||||
11. |
Λιάκαινα
05:24
|
|||
|
ΛΙΑΚΑΙΝΑ
Πως λάμπει ο ήλιος στα βουνά, στους κάμπους το φεγγάρι
έτσι έλαμπε κι η Λιάκαινα μες στων Τουρκών τα χέρια.
Πέντε Αρβανίτες την κρατούν και δέκα την ξετάζουν
κι ένα μικρό μπεόπουλο κρυφά την κουβεντιάζει.
-Λιάκαινα δεν παντρεύεσαι να πάρεις Τούρκον άντρα;
Να σ' αρματώσει στο φλωρί, μες στο μαργαριτάρι;
-Κάλλιο να δω το αίμα μου τη γης να κοκκινήσει
παρά να ιδώ τα μάτια μου Τούρκος να τα φιλήσει.
Κι ο Λιάκος την αγνάντεψεν από ψηλή ραχούλα
κοντοβαστά τον Μαύρο του, στέκει και τον ξετάζει.
-Δύνασαι, Μαύρε μ', δύνασαι να βγάλεις την κυρά σου;
-Δύναμαι , αφέντη μ', δύναμαι να βγάλω την κυρά μου.
Να μ' αβγατήσεις την ταή σαρανταπέντε χούφτες,
να μ' αβγατήσεις το κρασί σαρανταπέντε κούπες,
να δέσεις το κεφάλι σου με δεκαοχτώ μαντήλια,
να δέσεις τη μεσούλα σου μαζί με τη δική μου.
Βιτσιά δίνει τ' αλόγου του, στη μέση γιουρουστάει
και πάησε και την άδραξε, στο σπίτι του την πάει.
Κύριε, είναι μεσημέρι κι ακόμα δεν ξυπνήσατε
Κύριε, δεν πήρατε το πρωινό σας
Κύριε, ήπιατε πολλούς καφέδες
Κύριε, ο ήλιος λάμπει, αστράφτει, βρέχει και χιονίζει
Κύριε, ένα κόκκινο πουλί έχει κολλήσει στο παράθυρό σας
Κύριε, μία μαύρη πεταλούδα φάνηκε πάνω στο στήθος σας
Κύριε, πώς τρέχετε με το ποδήλατο!
Κύριε, είστε παγωμένος
Κύριε, έχετε πυρετό
Κύριε, είστε νεκρός;
-Λιάκαινα δεν παντρεύεσαι να πάρεις Τούρκον άντρα;
Να σ' αρματώσει στο φλωρί, μες στο μαργαριτάρι;
-Κάλλιο να δω το αίμα μου τη γης να κοκκινήσει
παρά να ιδώ τα μάτια μου Τούρκος να τα φιλήσει.
Βιτσιά δίνει τ' αλόγου του, στη μέση γιουρουστάει
και πάησε και την άδραξε, στο σπίτι του την πάει.
|
||||
12. |
Νομοσχέδιο
03:39
|
|||
|
Ζητούν λοιπόν το σύνταγμα να καταργήσουν τώρα;
γαυγίζουν εκ του βήματος ολίγοι βουληφούροι,
εις εμφυλίους σπαραγμούς να ευρεθεί κι’ η χώρα
και του χρυσού Συντάγματος ν’ ανατραπούν οι όροι;
Είναι προδότης αληθής εκείνος που τολμήσει
τα νέα νομοσχέδια εν γνώσει να ψηφίσει.
Φρίξον και σύ του σεβαστού Κοινοβουλίου στέγη,
διότι έφθασε φρικτή και αποφράς ημέρα. . .
ακούς εκεί! κατά νομούς ο κόσμος να εκλέγει
τον προσφιλή του βουλευτήν, του έθνους τον πατέρα ;
Ακούς εκεί να σμικρυνθεί των βουλευτών το πλήθος ;
και τίνος νους δεν φρικιά και δεν βογγά το στήθος ;
Κ’ έχουν τωόντι δίκαιον οι φίλοι πατριώται,
διότι, αν δεν ψηφισθούν, και τι θα γίνουν τότε;
χωρίς προσόδους δι’ αυτούς θα φεύγει κάθε χρόνος,
κλειστή θα μένει γι’ αυτούς η θύρα του νυμφώνος,
θα χάσουν έτσι δωρεάν το τρώγειν και το πίνειν,
το σέβας, την υπόληψιν και την εμπιστοσύνην.
Ας σηκωθεί και ο λαός με πάταγον και κρότον
κι’ ας πετσοκόβεται κι’ αυτός υπέρ των καθεστώτων.
Αλλ’ όμως αν εγνώριζε γιατί καμπόσα φρούτα
φωνάζουν για το Σύνταγμα στο βήμα και στους δρόμους
ευθύς θα εσηκώνετο να ρίξει μες τη βούτα
κι’ αυτούς και το πολίτευμα και τους κειμένους νόμους.
Και αν δεν γίνουν βουλευταί, τι διάβολο θα κάνουν,
και πως λοιπόν τα προς το ζην κι’ αυτοί θ’ απολαμβάνουν;
Μπορεί εκείνος που ανήρ υπήρξε βουληφόρος
που έδερνε και ύβριζε κι’ εκλώτσα παραφόρως
και στο σκαμνί του σαν πασσάς ετέντωνε τα πόδια
να πάει τώρα ο πτωχός να ζευγαρώνει βώδια;
|
||||
13. |
Κιθαρίστας
04:29
|
|||
|
Άμα έχεις μια κιθάρα και σου βγαίνουν τα riffs
τότε δεν έχεις ανάγκη κανέναν.
Όλοι οι άλλοι στάζουν αίμα, καταθέτουν ψυχή
αλλά εμείς ζητάμε από σένα.
Έι κιθαρίστα είσαι μεγάλη φίρμα
δώσε και σε μας μία πένα!
Σαν κουμπώνεις πεταλιέρα και τσιτώνεις delay
άσε τον άσχετο κόσμο να λέει.
Στα πετάλια πλατσουρίζεις, στην ταστιέρα κεντάς
κιθαρίστα δώσε και σε μας
Έι κιθαρίστα είσαι μεγάλη φίρμα
δώσε και σε μας μία πένα!
Έι κιθαρίστα είσαι μεγάλη λέρα
κάνε επιτέλους πιο πέρα!
|
||||
14. |
Τσέλιγκας
04:45
|
|||
|
Ήθελα να ’μουν τσέλιγκας, να ’μουν κι ένας σκουτέρης,
να πάω να ζήσω στο μαντρί, στην ερημιά, στα δάσα,
να ’χω κοπάδι πρόβατα, να ’χω κοπάδι γίδια,
κι ένα σωρό μαντρόσκυλα, να ’χω και βοσκοτόπια
Το καλοκαίρι στα βουνά και τον χειμώ στους κάμπους.
Να `χω από πάλιουραν βορό και στρούγκα από ροδάμι,
να `χω και σε ψηλήν κορφή καλύβα από ρουπάκια,
να `χω με τα βοσκόπουλα σε κάθε σκάρον γλέντι,
Να `χω φλογέρα να λαλώ, ν’ αντιλαλούν οι κάμποι,
να `χω και κόρην όμορφη στεφανωτή μου να `χω,
να μου βοηθάει στο σάλαγο, να μου βοηθάει στα γρέκια,
κι όντας θα τα σταλίζουμε τα δειλινά στους ίσκιους,
Στης ρεματιάς τη χλωρασιά, μαζί της να πλαγιάζω,
να με κοιμίζει με φιλιά στους δροσερούς της κόρφους.
|
||||
Σάτυροι - Satyrs Athens, Greece
Οι Σάτυροι είναι κάτι κατσικοπόδαροι με κέρατα και μακρουλά όργανα (φλάουτα, κιθάρες, σαξόφωνα...) που από το 2007 πιάνουν
καί τραγουδάνε κάτι ακατάληπτες ιστορίες για δράκουλες σε θρακιώτικους δρόμους, ροκ τσιφτετέλια και βιενέζικα walz.
Το 2013 κυκλοφόρησαν ένα δίσκο στις γύρω ενορίες και τον είπαν Σολ Γαλλία Τσάμικο
και το 2017 έναν δεύτερο και τον λένε Ιστορίες Τρόμου.
... more
If you like Σάτυροι - Satyrs, you may also like:
Six Million Miles From Nowhere
by Spaceman
As Spaceman, Stephen Munson of UK cult band Living In Texas makes lo-fi pop that shuffles and stomps.
go to album
Recorded on the Grecian isle of Hydra, this is blissed-out psych pop with stacked falsetto harmonies and luscious arrangements.
go to album
Two dozen 12-string acoustic improvisations that feel undeniably haunting, like lost transmissions from ancient Appalachia, rediscovered.
go to album
Dreamy doom-pop for the spooky season from Seattle's Tylo.
go to album
featured on Bandcamp Radio Jul 12, 2022
go to album
Peacock Pools
by Pink Mountaintops
The first album from the psychedelic Pink Mountaintops in eight years deals with both joy, grief, and loss.
go to album
Live From Blackalachia
by Moses Sumney
featured on Bandcamp Radio Feb 1, 2022
go to album
